Μεγάλωσα και μυαλό δεν έβαλα...
Περιμένω ακόμα στον κόσμο να έρθει χαρά ή γαλήνη.
Όταν δεν ασχολιόμουν με το μερεμέτισμα (του κόσμου) έγραφα ποιηματάκια για τ' ανήψια μου.
Τα ανήψια μεγάλωσαν (ποιος να το 'λεγε;...) και μου 'μείναν τα ποιήματα.
Αν έχετε ανήψια αλλά δεν έχετε χρόνο, μπορείτε να διαβάσετε τα δικά μου:
Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013
Μετάνοια
Αργοφτασμένη αστροφεγγιά κι άνεμοι της μετάνοιας. Κρυφοφτερούγισμα ψυχής ξαγρύπνισμα της προσμονής.
Προσεύχομαι και ελπίζω ταχυά να ρθει η λύτρωση μαζί με την συγγνώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου