Ποδηλασία

Πέντε, έξι στην πλατεία
κάναμε ποδηλασία.
Ξαφνικά σε μιά στιγμή
εβρεθήκαμε στη γη.

Τι τρακάρισμα μεγάλο!
Στη ζωή δεν είδα άλλο.
Γίναμε μαλλιά κουβάρια,
τρέμαμε όλοι σαν τα ψάρια.

Με φωνές και φασαρία
εκεί πέρα στη γωνία,
τις πληγές μας συγυρίσαμε
και στα σπίτια μας γυρίσαμε.

Ο καημένος μας ο Νότης,
πριν πατήσει το κατώφλι
- δεν τού φτάνανε τα βάσανά του -
ο Μπαμπάς και η Μαμά του
τού τραβήξανε τ' αυτιά του.

Το Μικρό Δενδρί

Μεσ' στο βαρύ Χειμώνα
σ' έβλεπα μικρό δενδρί
που πάλευες με το βοριά
με τους σκληρούς ανέμους

Σε ειδα να σε παιδεύουν οι βροχές
οι μπόρες, οι καταιγίδες,
μα συ μικρό δενδρί,
δεν έγερνες, δεν λύγισες

Σε θέριευε η ελπίδα
η προσμονή της Άνοιξης
και να 'σαι τώρα αγέρωχο
με τα κλαδιά ανθισμένα

 
Υ/γ.:  για την ώρα ανέλαβε την εικονογράφηση τού blog ένα ανήψι μου.  
Φα 

Εστοίχειωσαν οι Πόλεις

Σπίτια γίγαντες
με τσιμεντένια θωριά
έσβησαν το χαμόγελο,
στα χείλη την Καλημέρα.

Πέτρωσαν τα γαρύφαλλα
τα κρίνα μες τις γλάστρες.
Μαράθηκε το γιασεμί
στις γκρίζες τις βεράντες.

Θεριά από σίδερα
εγιόμισαν οι δρόμοι.
Κινούνται σαν φαντάσματα
Εστοίχειωσαν οι πόλεις.

Θαρρώ

Θαρρώ κι ακούω
τα βήματά σου
μες το σκοτάδι.
Τι χτυποκάρδι!
Τ' ανάσασμά σου
νιώθω σιμά...

Κι απλώνω τα χέρια
μα ως ότου σε φτάσω
σε παίρνει η ομίχλη
πολύ μακριά...

Η Σκύλλα κι η Χάρυβδις

Οι ελπίδες της νιότης
η δούλεψη, οι κόποι
μες τη φωτιά της άρνησης
καίγονται σαν λαμπάδες

Αγωνιάμε, ψάχνουμε,
ζητάμε την αλήθεια.
Παντού αδιαφορία,
κι απάντηση καμία.

Η Σκύλλα και η Χάρυβδις
με τα κλείδιά στα χέρια
στέκουν, μας φοβερίζουνε
μες τα στενά περασματα
αρπάζουν κι αφανίζουνε.