Μεγάλωσα και μυαλό δεν έβαλα...
Περιμένω ακόμα στον κόσμο να έρθει χαρά ή γαλήνη.
Όταν δεν ασχολιόμουν με το μερεμέτισμα (του κόσμου) έγραφα ποιηματάκια για τ' ανήψια μου.
Τα ανήψια μεγάλωσαν (ποιος να το 'λεγε;...) και μου 'μείναν τα ποιήματα.
Αν έχετε ανήψια αλλά δεν έχετε χρόνο, μπορείτε να διαβάσετε τα δικά μου:
Δευτέρα 15 Απριλίου 2013
Μοίρα μου σε συνήθισα
Στέκω βουβή, αμίλητη πώς με βαραίνουν σκέψεις, σκέψεις θολής νυχτιάς και μαύρης καταιγίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου