Μεγάλωσα και μυαλό δεν έβαλα...
Περιμένω ακόμα στον κόσμο να έρθει χαρά ή γαλήνη.
Όταν δεν ασχολιόμουν με το μερεμέτισμα (του κόσμου) έγραφα ποιηματάκια για τ' ανήψια μου.
Τα ανήψια μεγάλωσαν (ποιος να το 'λεγε;...) και μου 'μείναν τα ποιήματα.
Αν έχετε ανήψια αλλά δεν έχετε χρόνο, μπορείτε να διαβάσετε τα δικά μου:
Κυριακή 2 Μαρτίου 2014
Μάτια τού ονείρου
δυο μάτια ολογάλανα, δυο μάτια όλο φως σαν κοιτάνε ερωτικά η καρδιά μαγεύεται η καρδιά μεθάει και στο τρελό μεθύσι αρχίζει το τραγούδι τραγούδι τής τρελής χαράς και τού τρελού ονείρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου