Η βροχή!

Μες τη μέση στο στρατί
με επρόλβε η βροχή.
Έτρεχα για να γλυτώσω
και τα ρούχα μου να σώσω.

Οι σταγόνες στην αρχή
τίγκι-τίγκι, τι να πεις;
Βρήκανε καλό σημάδι
το δικό μου το κεφάλι.

Μετά 'πέφταν στο σακάκι
και μου μούσκευαν την πλάτη,
μ' ένα πείσμα τρομερό
λες και ήμουνα εχθρός!

Με σβελτάδα προχωρούσα 
τσαφ ή τσουφ τσαλαβουτούσα.
Κι όλο έμπαζε νερό
στα παπούτσια μου τα δυό.

Θα μπορούσα να κρυφτώ
και σε στέγη να σταθώ.
Όμως ήταν ανάγκη
ακριβώς η ώρα οκτώ
στο σχολειό μου να βρεθώ.

Τώρα έβαλα μυαλό
- ύστερα απ' αυτό το κάζο.
Θα κρατάω κάθε μέρα
μιά τεράστια ομπρέλα.