Η Ορφανή

Μες της ζωής το θέατρο
κι επάνω στη σκηνή
χαμόγελα στους θεατές
σκορπά η ορφανή.

Φορά σαν τον παλιάτσο
τη μάσκα της χαράς.
Βάφει κόκκινα
τα χείλη τα ωχρά.

Παίζει καλά το ρόλο της
στα μάτια την κοιτάνε.
Μπράβο όλοι φωνάζουνε
και την χειροκροτάνε.

Σε λίγο πέφτει η αυλαία,
σβήνουν τα φώτα
και εκείνη μένει μόνη
μα τόσο μόνη μες την σκηνή.